دکتر غلامرضا رئیسی

فلج مغزي تشخيص کلينيکي است که بر پايه عوامل خطر زمينه اي، معاينه منظم نوزاد و شيرخواردر معرض خطر و معاينه دقيق سيستم عصبي داده مي شود. مانند ساير بيماريها، شرح حال دقيق در مورد سوابق مادر، مشکلات قبل و حين بارداري و زايمان و سوابق رشد ي مهم است .معاينه دقيق سيستم عصبي و معاينه در وضعيتهاي مختلف خوابيدن، ايستادن ، راه رفتن و دويدن مهم است. تشخيص فلج مغزي در زير شش ماهگي مگر در موارد شديد امکان پذير نيست.اولين نشانه هاي آن تاخير در رشد و تکامل و اختلال تون عضلاني است. فلج مغزي پيشرونده نيست و رشد و تکامل بدست آمده از دست نخواهد رفت. تون عضلاني مي تواند کاهش يافته يا افزايش يافته باشد اما مواردي که ابتدا کاهش تون عضلاني دارند در دو تا سه سالگي ديس توني يا اسپاستيک مي شوند. اولين نشانه ها ي فلج مغزي استفاده بيشتر از يک دست در سال اول، مچ کردن بيش از حد است. فلج مغزي در بيسياري از موارد تا سن يک سالگي تشخيص داده نمي شود. از لحاظ محل درگيري فلج مغزي به monoplegia, diplegia hemiplegia,; quadriplegiaو تقسيم مي شود. از لحاظ درگيري نروموسکولار بهspastic dyskinetic, hypotonic و ataxicتقسيم مي شود.تقسيم بندي اخير فلج مغزي بر اساس عملکردGross Motor Function Classification System (GMFCS) مي باشد که روشي قابل اعتماد است.

سطح مطلب:عمومی، کارشناسی، تخصصی و فوق تخصصی